Aangezien schrijven me altijd helpt, schrijf ik maar weer van me af. Wat een vreselijk moeilijke tijd vind ik dit…
Ik begrijp de nieuwe maatregelen, maar als hoogsensitieve jonge moeder met een psychische kwetsbaarheid vind ik dit echt een helse periode. 24/7 op elkaars lip. Zo lastig om te blijven staan. Ik ben al door mijn rug gegaan, mijn zwakke plek als ik veel druk ervaar.
Samen met mijn psych heb ik een Corona plan gemaakt om deze tijd door te komen. Ik hoop dat het gaat lukken zo. Ik vlieg van suïcidale plannen naar vertrouwen en plezier.
Love is all
Met mijn vriendinnen en familie heb ik gelukkig nog de grootste lol. We bedenken steeds acties om elkaar te verrassen met grappige en mooie contactmomenten via internet of vanachter glas.
Zo heb ik al een ienieminie glazenbabyshower gedaan voor één van mijn beste vriendinnen en een week later ging ik op (k)raambezoek. Hoewel ik haar zoontje niet kon knuffelen, ben ik zo blij dat ik ze live heb kunnen zien.
Alle mooie en creatieve momenten geven me steeds weer hoop en vertrouwen dat ik deze tijd door kom.
Met mijn gezin (inclusief hond) heb ik ook nog steeds plezier, maar door de overprikkeling van de kids vind ik het soms ook mega moeilijk. Zeker als die meiden elkaar weer in de haren vliegen en de muren op ons afkomen. Gelukkig kunnen we met de hond naar buiten, maar er zijn nog steeds momenten dat ik me als een kat in het nauw voel. En die maken dan rare sprongen…
Daar is de dood weer
Op de totaal overweldigende momenten krijgt mijn brein kortsluiting en krijg ik de naarste gedachten. Het is zo rot om weer zo aan de dood te denken. Maar mijn therapeut zei dat dit blijkbaar een overlevingsstrategie is van mijn hoofd: fantaseren over een plek waar ik wél rust kan vinden: de dood. Het is een escapegedachte die er mag zijn, zei ze. Dat luchtte wel op, want dat gaf rust.
Gelukkig kan ik er even later weer om lachen, zeker toen mijn broertje me waarschuwde dat ik me écht goed aan de maatregelen moet houden omdat ik anders dood kan gaan aan Corona. Toen zei ik: dat is niet zo’n goed dreigement voor iemand die suïcidale gedachten heeft haha!
Een bipolaire periode
Als ik één woord mag kiezen hoe ik deze tijd ervaar dan is het bipolair. De mooiste en de vreselijkste dingen gebeuren. Het voelt zó licht en zó donker.
Blijkbaar moet dit nu gebeuren anders gebeurde het niet. Maar jeetje, ik vind het heftig zeg. Ook voor mijn kids. Ik moet mijn weg erin vinden.
Praat erover, praat erover
Wat ik vooral merk is dat ik erover moet praten. Praten, praten, praten hoe ik me voel. Dat vind ik vreselijk! Zeker nu! Wie zit er nou op iemand te wachten met zo’n gespreksonderwerp. Nou ja, het is wel weer eens wat anders dan Corona.
Ik wist dat ik erover moest praten, maar ik hield het tegen door mijn “red de ander syndroom”. (Ik moet zorgen dat de ander niet omvalt, ookal val ik zelf (bijna) om.) Daardoor werd het alleen maar meer chaos in mijn hoofd natuurlijk.
Daarom besloot ik mijn vriendinnen individueel een app te sturen. Ik zal de app hieronder delen. Wie weet heb je er als, bipo peer, wat aan om je gevoel en suïcidale gedachten bespreekbaar te maken. Ik ben heel blij dat ik het gedeeld heb met mijn vriendinnen.
Een app over mijn binnenwereld
Lieve vriendin,
Sorry voor dit ultiem stomme bericht zo ’s ochtends vroeg en via de app, maar ik durf het niet te zeggen en via de app is het minder eng.
Hoewel er echt nog wel mooie momenten zijn, waar ik van kan genieten, zoals bv met jou kletsen, heb ik helaas weer erg veel last van suïcidale gedachten…
Ik kan helaas nog steeds niet goed omgaan met druk en stress en deze hele Corona situatie zet mijn brein echt zo onder hoogspanning.
Ik probeer me steeds te focussen op alle leuke en mooie dingen die er zijn, zoals jullie, gezin/ familie, mijn ultieme hulphond, de lente etcetera, maar het kost me vaak heel erg veel moeite om dat te doen als ik overprikkeld ben (wat ik nu door de situatie vaker ben).
Ik weet van mezelf dat als ik het helemaal in mijn eentje ga proberen op te lossen dat het dan alleen maar erger wordt en ik me een nog grotere loser ga voelen. Ik weet dat ik mijn gevoel moet delen.
Dus dat doe ik bij deze maar. Sorry, ik hoop niet dat je er te erg van schrikt. Je hoeft ook niet bang te zijn dat je iets fout zegt of doet. Feit dat ik het kan zeggen lucht al op en feit dat je er bent is al een zegen.
Je zou me wel kunnen helpen door er met me over te praten. Zo wordt het monster steeds kleiner en dat geeft me de rust waar ik zo naar verlang. Ik weet het: niet zo’n leuk gespreksonderwerp, zeker niet in deze tijd, maar het maakt het voor mij luchtiger.
Als je dit niet wil of kunt nu snap ik dat óók heel goed. Zeg het dan alsjeblieft. Ik neem het je niét kwalijk!
Maar in het kader van wat ik heb geleerd: erover praten, deel ik het. En dus via de app, omdat ik me te erg schaam om het live te zeggen.
❤😘
De reacties
De reacties waren zó lief en zó steunend! Mijn hoofd klaarde er enorm van op en mijn hart ontplofte bijna van liefde. Echt geweldig! Mijn monster veranderde in een black dog puppy. Zo dankbaar voor m’n vriendinnen.
Mijn Corona plan
– praten over binnenwereld
– extra contact met GGZ en dierbaren
– veel wandelen met gezin en onze hond (>1,5 meter afstand van anderen natuurlijk)
– rust agenda om rust in te plannen, zodat ik mezelf weer vind
– extra medicatie en oordoppen/ noise canceller om prikkels te verminderen
Ik heb weer hoop! Focus op de mooie dingen.
Hoe kom jij deze tijd door?
